Biblia/1 Samuel: berrikuspenen arteko aldeak

Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Theklan (eztabaida | ekarpenak)
No edit summary
Etiketak: Lehengoratua 2017 wikitestu editorearekin
Theklan (eztabaida | ekarpenak)
No edit summary
Etiketak: Manual revert 2017 wikitestu editorearekin
12. lerroa:
== 1. atala ==
{{bertset|1|1|Bazen Efraimgo mendialdean Elkana zeritzan Ramako gizaseme bat, Tzufen ondorengoetakoa. Jerohamen semea zen, eta hau Elihurena, eta hau Tohurena, eta hau Tzufena. Elkana efratar leinukoa zen}}. {{bertset|1|2|Bi emazte zituen: Ana zeritzan batari, eta Penina besteari. Peninak bazuen seme‑alabarik; Anak, berriz, ez.}}
 
<br/>{{bertset|1|3| Urtero igo ohi zen Elkana bere herritik Xilora, Jaun ahalguztidunari gurtza egin eta opariak eskaintzera. Santutegi hartan Hofni eta Pinhas Eliren bi semeak ziren Jaunaren apaiz. }}{{bertset|1|4| Oparia eskaintzen zuen egunean, Elkanak bere emazte Peninari eta honen seme‑alaba guztiei oparigaiaren zati bana eman ohi zien. }}{{bertset|1|5| Anari, berriz, puska berezia eskuratzen zion, oso maitea baitzuen, nahiz eta Jaunak haurrik ematen ez zion. }}{{bertset|1|6| Peninak, arerioak, gogorki iraindu eta nahigabetu ohi zuen Ana, Jaunak haurrik ematen ez ziolako. }}{{bertset|1|7| Eta halaxe urte oroz: Jaunaren etxera igotzeko zen aldi bakoitzeko iraindu ohi zuen. Anak negarrari eman eta jan ere ez zuen egiten.
<br/>}}{{bertset|1|8| Hortan, honela mintzatu zitzaion Elkana bere senarra:
 
<br/>-Ana, zergatik ari zara negarrez eta ez duzu jaten? Zergatik zaude goibel? Ez al naiz, bada, ni zuretzat hamar seme baino hobe?
<br/>}}{{bertset|1|8| Hortan, honela mintzatu zitzaion Elkana bere senarra:
<br/>}}{{bertset|1|9| Xilon otordu sakratua egin ondoren, jaiki zen Ana. Eli apaiza bere aulkian eseria zegoen, Jaunaren etxeko atari aurrean. }}{{bertset|1|10| Ana oso nahigabetua zegoen, eta negar‑malkotan otoitz egin zion Jaunari. }}{{bertset|1|11| Promes hau egin zion: <<Jaun ahalguztiduna, begira zeure mirabe honen atsekabeari. Oroit zaitez nitaz. Ez ahaztu zeure mirabe hau. Jauna, semea ematen badidazu, zeuri eskainiko dizut bizitza osorako. Labainak ez du haren ile‑adatsa moztuko>>.
 
<br/>}}{{bertset|1|12| Luze ari izan zitzaion Ana otoitzean Jaunari. Elik, bitartean, ahora begiratzen zion. }}{{bertset|1|13| Ana, ordea, berekiko mintzo zen; ezpainak erabiltzen zituen, bai, baina ez zitzaion ahotsa aditzen. Horregatik, mozkortzat hartu zuen Elik, }}{{bertset|1|14| eta esan zion:
<br/>-Ana, zergatik ari zara negarrez eta ez duzu jaten? Zergatik zaude goibel? Ez al naiz, bada, ni zuretzat hamar seme baino hobe?
<br/>-Noiz arte egon behar duzu mozkor? Bota ezazu barruko ardo hori!
 
<br/>}}{{bertset|1|15| Anak ihardetsi zion:
<br/>}}{{bertset|1|9| Xilon otordu sakratua egin ondoren, jaiki zen Ana. Eli apaiza bere aulkian eseria zegoen, Jaunaren etxeko atari aurrean. }}{{bertset|1|10| Ana oso nahigabetua zegoen, eta negar‑malkotan otoitz egin zion Jaunari. }}{{bertset|1|11| Promes hau egin zion: <<Jaun ahalguztiduna, begira zeure mirabe honen atsekabeari. Oroit zaitez nitaz. Ez ahaztu zeure mirabe hau. Jauna, semea ematen badidazu, zeuri eskainiko dizut bizitza osorako. Labainak ez du haren ile‑adatsa moztuko>>.
<br/>-Ez, ene jauna. Erabat nahigabetua nauzu. Ez dut ardorik edan, ez eta inolako edari mozkorgarririk ere. Neure barrua ustu dut Jaunaren aurrean. }}{{bertset|1|16| Ez nazazu har emakume txartzat. Neure atsekabe handiaz, neure nahigabeaz, mintzatu natzaio Jaunari orain arte.
 
<br/>}}{{bertset|1|17| Orduan, esan zion Elik:
<br/>}}{{bertset|1|12| Luze ari izan zitzaion Ana otoitzean Jaunari. Elik, bitartean, ahora begiratzen zion. }}{{bertset|1|13| Ana, ordea, berekiko mintzo zen; ezpainak erabiltzen zituen, bai, baina ez zitzaion ahotsa aditzen. Horregatik, mozkortzat hartu zuen Elik, }}{{bertset|1|14| eta esan zion:
<br/>-Zoaz bakean, eta eman diezazula Israelen Jainkoak eskatutakoa.
 
<br/>}}{{bertset|1|18| Anak, orduan:
<br/>-Noiz arte egon behar duzu mozkor? Bota ezazu barruko ardo hori!
<br/>-Izan dezadala neurekin zure onginahia.
 
<br/>Joan zen emakumea bere bidetik, eta jan zuen; haren begitarteak ez zirudien lehengoa.
<br/>}}{{bertset|1|15| Anak ihardetsi zion:
<br/>}}{{bertset|1|19| Biharamunean goizean jaiki eta, Jaunaren aurrean ahozpeztu ondoren, Ramara itzuli ziren, beren etxera. Elkartu zitzaion Elkana bere emazte Anari, eta oroitu zen honetaz Jauna. }}{{bertset|1|20| Haurdun gertatu zen Ana eta, garaia betetzean, semeaz erdi zen. Samuel eman zion izena, esanez: <<Jaunarengandik dut hartua>>.
 
<br/>}}{{bertset|1|21| Elkana, bere etxekoekin, Jaunari urteroko oparia eskaintzera eta promesa betetzera igo zen hurrengo urtean ere; }}{{bertset|1|22| Ana ez zen igo eta esan zion senarrari:
<br/>-Ez, ene jauna. Erabat nahigabetua nauzu. Ez dut ardorik edan, ez eta inolako edari mozkorgarririk ere. Neure barrua ustu dut Jaunaren aurrean. }}{{bertset|1|16| Ez nazazu har emakume txartzat. Neure atsekabe handiaz, neure nahigabeaz, mintzatu natzaio Jaunari orain arte.
<br/>-Ez naiz joango haurrari bularra kendu arte; orduan, eraman eta Jaunari aurkeztuko diot, eta han geldituko da betiko.
 
<br/>}}{{bertset|1|23| Elkanak, senarrak, erantzun zion:
<br/>}}{{bertset|1|17| Orduan, esan zion Elik:
<br/>-Egizu egokien iruditzen zaizuna. Geldi zaitez haurrari titia kendu arte. Bete beza Jaunak bere hitza!
 
<br/>Horrela bada, gelditu egin zen emakumea eta bere haurra hazi zuen, bularra kendu arte.
<br/>-Zoaz bakean, eta eman diezazula Israelen Jainkoak eskatutakoa.
<br/>}}{{bertset|1|24| Bularra kendu ziolarik, berekin eraman zuen Anak haurra, txikia oraino, Xilora, Jaunaren etxera. Haurrarekin batera, hiru urteko zekorra, anega bat ogi-irin eta zahagi bat ardo eraman zituen. }}{{bertset|1|25| Hil zuten zekorra opari eskaintzeko, eta haurra Eliri eraman zioten. }}{{bertset|1|26| Honela ziotson Anak: <<Barka, ene Jauna! Neu nauzu zure aurrean Jaunari otoizka ari izan zitzaion emakumea. }}{{bertset|1|27| Haur hauxe eskatzen nion Jaunari eta eman dit eskatzen niona. }}{{bertset|1|28| Horregatik, Jaunari uzten diot haurra, bizitza osorako Jaunari eskainia izanen da>>.
 
<br/>Orduan, Jauna gurtu zuen bertan.}}
<br/>}}{{bertset|1|18| Anak, orduan:
 
<br/>-Izan dezadala neurekin zure onginahia.
 
<br/>Joan zen emakumea bere bidetik, eta jan zuen; haren begitarteak ez zirudien lehengoa.
 
<br/>}}{{bertset|1|19| Biharamunean goizean jaiki eta, Jaunaren aurrean ahozpeztu ondoren, Ramara itzuli ziren, beren etxera. Elkartu zitzaion Elkana bere emazte Anari, eta oroitu zen honetaz Jauna. }}{{bertset|1|20| Haurdun gertatu zen Ana eta, garaia betetzean, semeaz erdi zen. Samuel eman zion izena, esanez: <<Jaunarengandik dut hartua>>.
 
<br/>}}{{bertset|1|21| Elkana, bere etxekoekin, Jaunari urteroko oparia eskaintzera eta promesa betetzera igo zen hurrengo urtean ere; }}{{bertset|1|22| Ana ez zen igo eta esan zion senarrari:
 
<br/>-Ez naiz joango haurrari bularra kendu arte; orduan, eraman eta Jaunari aurkeztuko diot, eta han geldituko da betiko.
 
<br/>}}{{bertset|1|23| Elkanak, senarrak, erantzun zion:
 
<br/>-Egizu egokien iruditzen zaizuna. Geldi zaitez haurrari titia kendu arte. Bete beza Jaunak bere hitza!
 
<br/>Horrela bada, gelditu egin zen emakumea eta bere haurra hazi zuen, bularra kendu arte.
 
<br/>}}{{bertset|1|24| Bularra kendu ziolarik, berekin eraman zuen Anak haurra, txikia oraino, Xilora, Jaunaren etxera. Haurrarekin batera, hiru urteko zekorra, anega bat ogi-irin eta zahagi bat ardo eraman zituen. }}{{bertset|1|25| Hil zuten zekorra opari eskaintzeko, eta haurra Eliri eraman zioten. }}{{bertset|1|26| Honela ziotson Anak: <<Barka, ene Jauna! Neu nauzu zure aurrean Jaunari otoizka ari izan zitzaion emakumea. }}{{bertset|1|27| Haur hauxe eskatzen nion Jaunari eta eman dit eskatzen niona. }}{{bertset|1|28| Horregatik, Jaunari uzten diot haurra, bizitza osorako Jaunari eskainia izanen da>>.
 
<br/>Orduan, Jauna gurtu zuen bertan.}}
 
== 2. atala ==