onen edo aren maite miñez maitasun utsaren maite miñez baizik.
Iñoizka gogo begiak olerkariari lausotzen ote zaizkan nago. Agian, bidexuŕetatik jo aŕen ere, beti egi-bide bakaŕera datorkigu. Eta zalantza aundirik gabe, geienetan.
Poesi batzuetan atsege, pozge daurkizute «Lauaxeta»; neketsu, aul-antzean, egoak tolestuta. Egoak, beti garden eta sotil iraungo diote olerkariari; gogo zintzoa bezin garbi.
Maitasun lei aiotsak
Barneko maite lei au eusko elertiari onurakoŕa zaio. Olerki bikañak sortu azi dizkio. Oraindaño ez lakoak. Alegia, azalez eta gun-mamiz, maitasun gaiz beterik daudenak.
Maitasunak darabilki olerkaria, bide zoragaŕietatik. Maitasun gaiok irudi aŕigariz, oi ez bezelako amets ereduz apaintzen ditu. Oraindaño eusko olerkiak jazteko asmatu ez diran amets irudi beŕiz, noski.
Maitasun-egiaz, biotz- ikutzez, azal-edeŕez oparotsua, gazte onen, olerti emaitza.
«Erantzuna», «Jadetsi-eziña», «Mao goŕia», «Abaua», «Gazte Gaxua», «Illuntzeko ixaŕa», «Gabeko iŕintzia», «Ituŕi negaŕa», «Maitale Kutuna», eta abar, maitasun aiotsak besterik ote dira? Edertasun zoragaŕiz kutsututakoak neretzat, beintzat. Alako atsege ta lausotasuna badaramate, noski, baña baita gogoa ikutu eta adia asetzen duan goitar indaŕa ere. Oldargi zoŕotz eta biotz ikarak sortuak ba-dira!
