Biblia/Habakuk

←Nahum

Biblia Habakuk

Sofonias→

Itzulpena: Elizen Arteko Biblia taldea

1. atala

¹ Jainkoak Habakuk profetari agertu zion mezua.

Profeta laguntza eske oihuka

² Noiz arte ari behar dut, Jauna, zuri erreguka, zuk entzun gabe? Noiz arte ari behar dut oihuka gogorkeriaren aurka, zuk lagundu gabe? ³ Zergatik ikusarazten didazu horrenbeste bidegabekeria? Nola egon zintezke zapalketari begira? Hondamen eta gogorkeria ugari aurrean, auziak eta borrokak nonahi. ⁴ Legeak ez du indarrik, zuzenbidea oinperatua dago. Gaiztoak inguratua dago zintzoa, epai okerrak ematen dira.

Jaunaren erantzuna: babiloniarren erasoa

⁵ Honela dio Jaunak: «Begira iezaiezue beste herriei, ikusi; harri zaitezte, harritu! Gertatzeko baitago zerbait: ez zenukete sinetsiko ere kontatuko balizuete. ⁶ Horra, babiloniarrak jaikiaraziko ditut, herri bihotz-gogor eta ausarta. Bazterrik bazter dabiltza munduan, besteren lurraldeak berentzat hartuz. ⁷ Herri izugarri eta ikaragarria: berak ezartzen ditu legea eta nagusitza. ⁸ Haren zaldiak lehoinabarrak baino bizkorrago, gauez ateratzen diren otsoak baino amorratuago. Haren zaldunak lasterka datoz, urrutitik, hegan, arranoa harrapakinaren gainera bezala. ⁹ Hor datoz denak gogorkeriaz beterik, aurpegia beti aurrera; itsas hondarra bezainbat preso egiten dute. ¹⁰ Erregeak isekaz darabiltzate, handikiei irri egiten. Gotorlekuek barregura ematen diete, ondoan lur‑pilak eginez hartzen baitituzte. ¹¹ Haizea bezala, batera nahiz bestera, aurrera doaz. Indarra dute beren jainko».

Profetak berriro Jaunari dei

¹² Ez ote zara zu, Jauna, betidanik nire Jainko santu, heriotzaren garaile? Jauna, nire harkaitza, zeuk hartu dituzu babiloniarrok zeure epaia betetzeko, zeuk eman diezu indarra gu zigortzeko. ¹³ Garbiegi dituzu begiak gaiztakeria aurrean edukitzeko, jasanezineko duzu zapalketa. Nolatan zaude, bada, maltzur horiei begira? Nolatan isilik, gaiztoak zintzoa irensten duen bitartean? ¹⁴ Itsasoko arrain edo nagusi gabeko narrasti bailiran darabiltzazu gizakumeak. ¹⁵ Nola amuak arraina, hala dute babiloniarrek jendea harrapatzen: sareetara erakarri eta biltzen dituzte. Orduan jai egiten dute pozez jauzika. ¹⁶ Sakrifizioak eskaintzen dizkiete sareei, intsentsua erretzen, janari gozo eta oparoa eman dietela eta. ¹⁷ Behin eta berriz sareak hustuz, herriak gupidagabe hiltzen jarraituko ote dute?

2. atala

¹ Neure guardapostuan egongo naiz, neure dorrean zutik, Jaunak zer esaten didan zain, nire kexari zer erantzuten ote dion zain.

Jaunaren erantzuna: zapaltzailearen zigorra

² Jaunak honela erantzun zidan: «Idatzi agertuko dizudana, ezarri taulatxoetan, erraz irakurtzeko eran. ³ Ikuskari hau ez da beteko, epea burutu arte, baina badoa helbururantz, ez du huts egingo. Luzatzen bada, zuk itxaron, iritsiko baita, berandu gabe iritsi ere. ⁴ Harroak ez du bakerik bere baitan; zintzoa, ordea, bere leialtasunari esker biziko da». ⁵ Benetan, ardoa engainagarri da: harroputz hori ez da berearekin irtengo. Herio Leizeak bezala zabaltzen du aho-zuloa eta Herio bezain aseezina da. Nazio guztiak beretzat hartzen ditu eta herri guztiak menperatzen. ⁶ Baina herriek iseka egingo diote eta koplak aterako, denek batera.

Bost madarikazioak

Hara zer esango duten: «Zoritxarrekoa zu, besteren ondasunez aberasten zaren hori ‑‑noiz arte?‑‑, zeure zorra gero eta astunago egiten ari baitzara! ⁷ Gutxien uste duzula altxatuko zaizkizu hartzekodunak; iratzarriko dira eta astin‑astin egingo zaituzte. Zeu izango zara orduan haien harrapakin. ⁸ Zuk hainbat herriri harrapatu diozun bezala, hala harrapatuko dizute beste herriek zuri. Eta hori, isuri duzun giza odolarengatik, herrialdeei, hiriei eta bertako jendeari egindako gogorkeriengatik.

⁹ «Zoritxarrekoa zu, zoritxarrari ihes egin ustez etxea bidegabeko irabaziz aberastu duzun hori, gordeleku segurua eduki ahal izateko! ¹⁰ Zeure etxea lotsagarri uztea lortu duzu; hainbat herri suntsituz, zeure burua galdu duzu. ¹¹ Hormetako harriek ere oihu egingo dute zure aurka, eta zurezko habeek oihartzun egingo diete.

¹² «Zoritxarrekoa zu, hiriak odol‑isurketaz jasotzen eta herriak bidegabekeriaz handitzen dituzun hori! ¹³ Hauxe baitu erabaki Jaun ahalguztidunak: herrien lanak desegin ditzala suak, haien ahaleginak gerta daitezela alferrikako. ¹⁴ Bai, nola urak itsasoa, hala beteko du lurra Jaunaren aintzaren ezagupenak.

¹⁵ «Zoritxarrekoa zu, ardo pozoitua edanaraziz auzokoak mozkortzen dituzun hori, horrela haiek larrugorritan agerrarazteko! ¹⁶ Lotsaz bete zara, ez ohorez; edan zuk ere, eta agertu larrugorritan. Jaunak bere haserre‑kopatik edanaraziko dizu eta lotsa izango duzu ohore ordez. ¹⁷ Bai, Libanori egin zenion gogorkeriak azpian hartuko zaitu. Egin zenuen abere‑hilketak izu-ikara emango dizu. Eta hori, isuri duzun giza odolarengatik, herrialdeei, hiriei eta bertako jendeari egindako gogorkeriengatik.

¹⁸ «Ba al du zentzurik artisauak idoloa egiteak, metal urtuzko irudi eta gezurbide huts delarik? Ba al du zentzurik artisauak berak eginiko idolo mutuei fede emateak?

¹⁹ «Zoritxarrekoa zu, egur‑puska bati: <Esna zaitez!> eta harri mutuari: <Jaiki!> esaten diezun hori! Agertuko ote dizute horiek mezurik? Urrez eta zilarrez jantziak daude, bai, baina beren baitan ez dute bizi‑arnasarik. ²⁰ Jauna, ordea, bere tenplu santuan dago: bego isilik lur osoa haren aurrean!»

3. atala

¹ Habakuk profetaren otoitza. Erosta‑doinuan.

² Entzun dut, Jauna, zure berri; ikaraturik nauka, Jauna, zuk egindakoak. Berrizta ezazu gure garaiotan, ezagutarazi gure garaiotan. Haserre bazaude ere, ez ahaztu errukior zarela. ³ Teman aldetik dator Jainkoa, Paran menditik Jainko santua. Haren handi‑ospeak estalia du zerua, haren gorespenez betea da lurra. ⁴ Haren argia eguzkia bezain distiratsu; haren eskuei distira darie, han baitauka gordea bere indarra. ⁵ Izurritea doa haren aurretik, sukarra zabaltzen haren ondoren. ⁶ Hura gelditu eta dardara dagi lurrak, hark begiratu eta ikara dira herriak. Hauts bihurtzen dira antzinako mendiak, gainbehera amiltzen aspaldiko muinoak, haren betidaniko ibilbideak. ⁷ Kuxandarren oihal‑etxolak deseginak ikusi ditut, madiandarren oihal‑txabolak astindurik. ⁸ Ibaien aurka al zaude, Jauna, ibaien aurka al zaude haserre, itsasoaren aurka sumindua, zeure zaldien gainean eseria, gurdien gainean garaile zoazela? ⁹ Gertu daukazu uztaia, prestaturik gezi ahaltsuak. Zuk lurra ebaki eta errekak sortzen dira. ¹⁰ Zu ikusi, eta dardara dagite mendiek. Euri-jasak dira goian‑behean, orroa dagi itsasoak, olatu handiak harrotuz. ¹¹ Eguzki‑ilargiak beren gordelekuan geldi, zure geziek alderik alde distira egitean, zure lantza distiratsuak argi egitean. ¹² Sumindurik zoaz lurrean zehar, haserre dituzu nazioak zapaltzen. ¹³ Zeure herria salbatzera atera zara, zeure aukeratua salbatzera. Gaiztoaren alderdiari burua hautsi diozu, alderdi osoa orpotik leporaino desegin duzu. ¹⁴ Haien buruzagiak beraien geziz zulatu dituzu, eraso batean gu sakabanatzera, gizagaixo bat ezkutuan irenstera bezala, pozik zetozenean. ¹⁵ Itsasoa zaldiz zeharkatu duzu, ur handiak harrotuz.

¹⁶ Entzun dudanean, ikarak hartu dit barrua. Zarata aditzean, dardaraz ditut ezpainak. Ahulezia sartu zait hezurretaraino, koloka ditut oinak. Geldi nago ni, egun larriaren zain, zapaltzen gaituen herriari datorkion egunaren zain. ¹⁷ Pikuondoak ez du pikurik, ez eta mahastiak ere fruiturik. Olibondoak huts egin du, soroek uztarik ez. Artegian ez dago ardirik, ez eta ikuiluan ere abererik. ¹⁸ Hala ere, alai nago ni Jaunarekin, pozaren pozez salbatzaile dudan Jainkoarekin. ¹⁹ Jainko Jauna dut neure indar, basahuntzaren arintasuna eman die nire zangoei eta gainez gain nau ibilarazten.